Кун Ҳикмати

Ибн Масъуд розияллоҳу анҳу дедилар: “Ҳалокат икки нарсададир: умидсизлик ва ужбда”.

Ибн Қудома раҳимаҳуллоҳ айтадилар: “Билгинки, ужб кибрга олиб боради. Чунки ужб кибрнинг сабабларидан биридир. Шундай қилиб, ужбдан кибр туғилади. Кибрдан эса барча ёмон офатлар келиб чиқади”.

Изоҳ: Ужб – ўзи билан, амаллари билан фахрланиш, амалларини кўп деб билиш, ўша амалларига суяниш, уларни миннат қилишдир. Амални қилиб, уни барча неъматларни берувчи Зот эмас, ўзим қилдим дейишдир. Ужбнинг энг катта зарари шуки, у солиҳ амалларни ҳабата қилиб юборади, яхшиликларни йўқ қилиб, мазамматни пайдо қилади.