МИЛЛИЙ ВА ДИНИЙ ҚАДРИЯТЛАР УЙҒУНЛИГИ

Ислом дини эзгу умуминсоний қадриятларни инкор этмайди. Ҳатто динимизга зид бўлмаган урф-одатлар шариат манбаларидан бири ҳисобланади.

Аслида миллий-диний қадриятларимиз бир-бири билан чамбарчас боғланиб кетган. Қадриятлар асрлар давомида халқимиз томонидан эъзозланиб келади. Улар келиб чиқишига кўра миллий, умуминсоний ва диний қадриятлар бўлиши мумкин.

Агар у миллий урф-одат ва анъаналар шаклида бўлса, миллий қадрият. Агар бир нечта миллат ва халқлар эътироф этган бўлса, умуминсоний қадрият. Диний таълимотга асосланган бўлса, диний қадрият дейилади. Ўзбекона азалий қадриятларимизни миллий ёки динийга ажратиш қийин.

Масалан, салом-алик қилиш, ота-она, қариндош-уруғ, етим-есирларга яхшилик қилиш, катталарга ҳурмат, кичикларга иззат кўрсатиш каби одатлар Қуръони карим оятлари ва ҳадиси шарифларда савобли амаллар экани таъкидланган. Бу одатларга халқимиз минг йиллардан бери қадрият сифатида амал қилиб келади.

Ҳадиси шарифда шундай дейилади: «Кимки каттамизни ҳурмат қилмаса, кичигимизга раҳм-шафқат кўрсатмаса, олимимизнинг ҳаққини билмаса биздан эмас».

Пайғамбаримиз алайҳиссалом замонларида ислом таълимоти жорий бўлаётган вақтларда мавжуд безарар миллий урф-одатлар бекор қилинмай сақланиб қолган.

Албатта, асл қадриятларни турли бидъат-хурофотлардан фарқлаш зарур. Яқин ўтмишда урфга кириб қолган исрофгарчилик, дабдабабозлик каби иллатлар тараққиётга эмас, аксинча, зарарга хизмат қилади.

Айни вақтда ўсиб келаётган ёшларни миллий-диний қадриятларимизга ҳурмат руҳида тарбиялаш ҳар бир ота-онанинг бурчи ҳисобланади.